|
|
| مصاحبه/ |
سخنگوی طالبان: حملات نظامی از 150مورد به 20 مورد کاهش یافته است
/22.7.2020
اشاره: چهار ماه از امضای موافقت‌نامۀ صلح میان امریکا و طالبان می‌گذرد. اما نه تنها مفاد توافق‌نامه عملی نشده است، بل جنگ تشدید گردیده و تلفات دو طرف ادامه دارد. در پیوند به عوامل تأخیر در مذاکرات بین‌الافغانی و چشم‌انداز صلح و جنگ افغانستان، مصاحبۀ اختصاصی را با سهیل شاهین سخنگوی تحریک طالبان انجام داده‌ایم که در زیر می‌خوانید:
نظر شما دربارۀ گزارش اخیر نیویارک تایمز که روسیه را متهم به پشتیبانی مالی از طالبان به مقصد کشتن سربازان امریکایی کرده، چیست؟
روزنامۀ نیویارک تایمز در روزهای پسین گزارشی را منتشر ساخت که گویا روسیه به امارت اسلامی پول و انعام داده است تا در بدل آن سربازان امریکایی را بکشند. این یک ادعای بی‌اساس و عاری از حقیقت است.
این‌گونه گزارش‌ها در امریکا ریشۀ داخلی دارد و به رقابت‌های داخلی آنها (دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان) مربوط است. همچنان، این گزارش براساس فرمایش مخالفان صلح به نشر رسیده است.
مردم افغانستان براساس پول خارجی نجنگیده و نمی‌جنگند. این یک خبر خیالی است. مردم مسلمان افغانستان به خاطر آزادی، استقلال و برپایی یک نظام اسلامی سال‌ها مبارزه کرده‌اند. این مبارزه از باور و عقیدۀ افغانها و همت و غیرت‌شان ناشی می‌شود. آنها نه از غیرت و همت افغانان با خبر هستند و نه از عقیده و فرهنگ‌شان.
هدف از نشر این گزارش چه بوده است؟
هدف تخریب پروسۀ صلح است. در 20 سال چنین ادعایی نشده بود، اما در این وقت حساس این مسأله مطرح گردیده است. همۀ تحلیلگران می‌دانند که هدف چیست. تلاش دارند که امارت اسلامی قربانی این اتهامات بی‌اساس شود.
یعنی در امریکا اجماعی در قبال روند صلح افغانستان وجود ندارد؟
گروه‌هایی هستند که از جنگ نفع می‌برند. اقتصاد جنگی است. شرکت‌ها و قراردادی‌های زیادی است که از جنگ نفع می‌برند. تجهیزات جنگی می‌فروشند. طبعاً آنها در صورت برقراری صلح زیان می‌بینند. از این لحاظ بهانه جویی می‌کنند تا وضعیت جاری دوام بیابد.
چهار ماه از امضای موافقت‌نامه بین طالبان و امریکا گذشته است. در این مدت، فقط یک بند از چهار بند عمدۀ موافقت نامه اجرا شده است. شما از اجرای موافقت نامه راضی هستید؟
ما از اجرای موافقت نامه راضی نیستیم. تاهنوز 5000 هزار زندانی ما آزاد نشده است. طبق توافق باید زندانیان تا دهم مارچ رها می‌گردیدند و مذاکرات بین‌الافغانی آغاز می‌شد. این تخطی کارما نیست، کار ادارۀ کابل است. این برنامۀ اداره کابل است که تلاش دارند موافقت نامۀ صلح و مذاکرات را به تأخیر اندازند. ما از توافقت نامه تخطی و خلاف‌ورزی نکرده ایم. ما اعلام کردیم که اگر زندانیان آزاد شوند، طی یک هفته مذاکرات بین‌الافغانی را آغاز می‌کنیم. امیدواریم دیگر تأخیر در روند صلح و مذاکرات داخلی به وجود نیاید. مسوولیت آنچه در افغانستان جریان دارد، بدوش اداره کابل است.
طرف مقابل مدعی است که در میان زندانیانی که طالبان خواستار رهایی آن هستند، زندانیان جنایی قرار دارند. در این زمینه، نظر شما چیست؟
این ادعا کاملا بی بنیاد است. زندانیان سیاسی هستند. طبعاً جنگ است و از دو طرف آدم‌هایی کشته شده‌اند. عساکری که نزد امارت اسلامی زندانی هستند هم افراد ما را کشته‌اند. ما نگفته‌ایم که چون آنها افراد ما را کشته‌اند، رها نمی‌سازیم. ما همه را رها کرده‌ایم. کشتار در جنگ یک امر طبیعی است. وقتی صلح می‌خواهیم، باید همۀ زندانیان سیاسی و اسرای جنگی رها شوند. متهم ساختن آنها به جرایم جنایی بی‌معناست. این یک بهانه به منظور به تعلیق انداختن مذاکرات صلح است.
کابل مدعی است که نزدیک به 600 تن زندانی سیاسی نیستند. متهم به قتل افراد بی‌گناه و جرایم جنایی مانند سرقت و... هستند.
این حقیقت ندارد. اگر زندانیان پروندۀ جنایی می‌داشتند، باید در بلاک جنایی می‌بودند. این‌ها افراد ما هستند و در بلاک سیاسی زندانی هستند. زندانیان سیاسی و جنایی در بلاک‌های جداگانه می‌باشند.
چه فکر می‌کنید که در ماه‌های آینده مذاکرات بین الافغانی آغاز خواهد شد و یا همین‌گونه وضعیت ادامه می‌یابد؟
فعلاً مانع بزرگ در شروع مذاکرات بین الافغانی، عدم رهایی زندانیان امارت اسلامی است. ما متعهد هستیم که به محض رهایی زندانیان، مذاکرات بین الافغانی را طی یک هفته آغاز کنیم.
کابل و بسیاری از مردم خواهان آتش بس قبل از مذاکرات بین الافغانی هستند. اما طرف شما این خواست را رد کرده است. دلیل شما برای رد آتش بس چیست؟
این مسأله در توافق نامه روشن است. آتش‌بس یکی از موضوعات مورد بحث در مذاکرات بین‌الافغانی خواهد بود. آتش بس قبل از وقت است. ما عملیات را کاهش داده‌ایم. ما روزانه 150 حمله انجام می‌دادیم، فعلاً 20 الی 30 حمله انجام می‌شود. عامل خشونت اداره کابل است. اداره کابل تلاش دارد که در مناطق تحت کنترل ما پسته افراز کنند. ما طبعاً از مناطق خود دفاع می‌کنیم و این منجر به جنگ می‌شود. ادارۀ کابل می‌خواهد از مناطق تحت کنترل امارت اسلامی کاروان‌های نظامی را عبور دهد و به پسته‌هایی برساند که از جانب امارت اسلامی محاصره شده است. اداره کابل حملات شبانه انجام می‌دهد. مردم ملکی را می‌کشد. مجاهدین را در حین خواب مورد حمله قرار می‌دهد. این مسأله باعث عکسل‌العمل می‌شود. آنچه دربارۀ افزایش خشونت از سوی امارت اسلامی می‌گویند، تبلیغات محض است.
دفتر سازمان ملل متحد در کابل و کمیسیون حقوق بشر دربارۀ افزایش تلفات ملکی ابراز نگرانی کرده‌اند و عامل عمدۀ افزایش تلفات را گروه طالبان را دانسته‌اند. در این زمینه چه نظر دارید؟
ما دربارۀ این گزارش ملاحظه داریم. ما از سلاح سبک (کلاشینکوف) استفاده می‌کنیم که در آن امکان تلفات ملکی بسیار اندک است. اما از طرف مقابل اسلحۀ ثقیله و بمباردمان هوایی صورت می‌گیرد که در آن امکان تلفات غیرنظامیان بسیار بالاست. قریه‌ها و مدارس مساجد را بمباردمان کرده‌اند که در نتیجۀ آن تلفات ملکی افزایش یافته است. کمیسیون حقوق بشر حملات اداره کابل بر غیرنظامیان را نادیده می‌گیرد و امارت اسلامی را متهم به کشتار غیرنظامیان می‌کند. به همین دلیل ما به گزارش آنها باور نداریم و دیدگاه‌های خود را همواره بیان کرده‌ایم.
در این گزارش‌ها گفته شده است که تعداد زیاد تلفات ناشی از ماین‌های کنار جاده است.
از چند سال بدین سو ماین‌های فشاری که قبلا استعمال می‌شد را منع کرده‌ایم. چون منجر به تلفات غیرنظامیان می‌شد. ما ماین ریموت کنترل را استعمال می‌کنیم. ماین ریموت‌کنترل بدون هدف استعمال نمی‌شود. ماین‌های ریموت کنترل به مقصد عراده‌جات و وسایل نظامی و جنگی استفاده می‌شود.
یکی از مسایلی‌که برای کشورهای منطقه مهم است، بحث حضور و فعالیت شبکه‌ها و اتباع منطقه است. طالبان در توافق نامه تعهد سپرده اند که روابط‌شان را با این گروه‌ها قطع کنند. در این زمینه چه تغییراتی به وجود آمده است؟
ما در توافق نامه 29 فبروری دوحه تعهد سپردیم که به هیچ گروهی اجازه نمی‌دهیم که خاک افغانستان را علیه امریکا، متحدینش و دیگر کشورها استفاده کنند. ما بارها از طریق رسانه‌ها اعلام کرده‌ایم که به این تعهد خود پای بند هستیم. در سراسر افغانستان هیچ جایی برای آموزش، جلب و جذب و تمویل هیچ گروهی وجود ندارد.
در پایان اگر دیدگاهی داشته باشید، بفرمایید.
پروسۀ صلح و توافق نامه فبروری چوکات خوبی برای حل مسأله افغانستان است. برای امریکایی‌ها یک راه خروج است. برای مردم افغانستان هم یک راه خوب است که مشکلات دیرینۀ خود را حل کنند و روی مذاکرات بنشینند و روی مسایل مورد اختلاف به نتیجه برسند و سپس به آبادی و عمران کشور تمرکز کنند.
در میز مذاکرات یک نظام اسلامی بسازیم که روابط خوب و همکاری اقتصادی با کشورهای منطقه داشته باشد و مورد تأیید همۀ افغانها باشد. همۀ افغانها خود را در آن ببینند و افراد براساس لیاقت، کفایت و اهلیت برای کشور و نظام اسلامی خدمت کنند.
|
| فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|
