|
آسيای مرکزی/ |
افغانستان به پل دوستی میان دهلی جدید و تهران مبدل می شود
/4.3.2009
اندری سیرینکو
معلومات مختصر درمورد نویسنده: اندری نیکولایویچ سیرینکو – تحلیلگر مرکز مطالعات افغانستان معاصر.
نظر نویسندگان مقالات ممکن است مغایر با موضع سایت "فارسی.رو" باشد.
هند و ایران از پایگاه ترانزیتی افغانی جهت بوجود آوردن زیربنا های جدید و ارتباطات لوژستیکی و اقتصادی استفاده می نمایند.
در اواخر ماه جنوری حامد کرزی رئیس جمهوری افغانستان و پرانابهـ کمارموکهرجی وزیر امور خارجه هند پروژه اعمارشاهراه دلارام – زرنج را که شهرهای غربی افغانستان – هرات و نیمروز را به کابل وصل می سازد، افتتاح نمودند. این شاهراه با هزینه 150 ملیون دلارامریکایی از جانب هند اعمار می شود. فاصله این شاهراه اضافه تر از 200 کیلومتر می باشد. در جلسه بازگشایی اعمار این سرک، بعضی از مقامات رسمی، موسفیدان و روحانیون ولایات هرات، فراه و نیمروز نیز حضور داشتند. حامد کرزی از اهمیت اعمار این شاهراه در عرصه روابط تجارتی و اقتصادی و تبادل اموال تجاری با دولت ایران یادآوری نموده و آنرا یکی از پروژه های اساسی اعمار سرکها در افغانستان خواند.
طوریکه کارشناسان افغانی اشاره می کنند، هند با اعمار این شاهراه که کابل را با ولایات غربی همسرحد با ایران وصل می سازد، تصمیم بر آزاد ساختن هند و افغانستان از وابستگی ترانزیتی پاکستان دارد. پاکستان بارها موانعی بر سر راه ترانزیت اموال هندی به افغانستان منجمله گندم از طریق خاک خویش ایجاد نموده است. به عقیده کارشناسان، با اعمار این شاهراه، هند اموال تجاری خویش را ازطریق بحر به ایران و بعدا" به افغانستان می تواند آزادانه انتقال نماید.
قبل از بازگشایی این پروژه، وزرای امورخارجه افغانستان و هند طی یک نشستی، مسایل توسعه همکاری و تعاون میان هند و افغانستان را مورد بحث قرارداده و روی حل مشکلات امنیتی منطقوی و مبارزه علیه تروریزم پافشاری نمودند.
دولت هند همزمان با سرمایه گذاری در عرصه اعمار زیربنایی شاهراه های افغانستان، وعده کمک جهت اعمار بند برق آبی در پل خمری با ظرفیت 20 میگاوات نموده و در پروسه تامین و تدارک گندم به افغانستان نیز کمک خواهد نمود. نظر به آمار اخیر، طبق قرارداد ماه جنوری، هند حدود 250 هزار تن گندم از طریق خاک پاکستان به افغانستان خواهد فرستاد. هند بعد از بمیان آمدن اداره حامد کرزی، حدود 135 ملیون دلار امریکایی به افغانستان کمک نموده است.
واضح است که دهلی جدید از طریق سرمایه گذاری در افغانستان و توسعه همکاری در عرصه تحکیم امنیت، سعی دارد تا به دو هدف عمده استراتژیکی دست یابد:
1-تحکیم و تقویت رژیم کابل که خود یکی از رقبای سرسخت اسلام آباد به حساب می آید و طبعا" که هم پیمان و متحد هند خواهد بود. 2- دریافت جایگزین زیربنا و لوژستیکی برای ترانزیت از طریق پاکستان به مقصد دست رسی به آسیای میانه و بحیره کسپین از طریق ایران.
با دستیابی به اهداف فوق انتظار می رود که همکاری میان هند و ایران توسعه یافته و جلب جانب افغانی به آن از طریق اشتراک جدی هند در بازسازی ولایات همسرحد با ایران – هرات، فراه و نیمروزنیز صورت گرفته و منحیث یک مسئله استراتژیکی، هند در پی ایجاد اتحاد منطقوی متشکل از سه دولت – هند، ایران و افغانستان خواهد افتاد.
احتمال علاقمندی واشنگتن درپیشرفت و توسعه روابط خاص میان افغانستان، هند و ایران نیز کاملا" برجاست. واشنگتن شاید با استفاده از افغانستان و هند می خواهد که ایران را تحت تاثیر خویش قرار داده و در میان اراکین ایرانی در جستجوی حامیان کسانی باشد که خواهان دیالوگ جدید سیاسی میان تهران و دول غربی هستند. علاوه بر این، اتحاد واشنگتن با هند شاید نسبت به وصلت با چین (که واشنگتن همچنان به آن علاقمندی خاصی دارد) برای ایران زیادتر قابل قبول باشد.
واضح است اتحاد ایران، هند و افغانستان برای اسلام آباد قابل گذشت نبوده و در پی نابودی زیربنای اقتصادی آن خواهد شد. از همین جهت باید انتظار افزایش عملیات تروریستی از طرف طالبان را در مناطق سرحدی با ایران – هرات، فراه و نیمروز که استخبارات پاکستان آنها را سر و ساز می دهند، داشت.
|
فارسی.رو |
(0)نطرشما در اين مورد
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|