|
صفحه اول/ |
آیا اشرف غنی به دوام کارش باور ندارد؟
/6.7.2019
نویسنده: میرویس قادری
آرییسجمهور غنی از چند ماه بدینسو تعیینات گروهی و تیمی در نهادهای دولتی را افزایش بخشیده است.
بهتازگی ریاست جمهوری سلام رحیمی، رییس دفتر خویش را با حفظ تمام امتیازات و منابعاش به وزارت تازه تأسیس صلح منسوب کرد و فیضالله کاکر، سفیر سابق افغانستان در قطر و معاون وزارت صحت عامه را به حیث رییس دفتر خویش برگزید. او همچنان هارون چخانسوری، سخنگوی ریاست جمهوری را به نهاد تازهتأسیس «معاونیت حکومتداری و امور برنامهها»ی دفتر ریاست جمهوری گماشت. صدیق صدیقی، سخنگوی سابق وزارت داخله به حیث سخنگوی تازۀ ریاست جمهوری تعیین شد و شاهحسین مرتضوی معاون سخنگوی ارگ، به حیث مشاور ارشد ریاست جمهوری در «امور فرهنگی» مقرر گردید. اشرفغنی در جریان ماههای پسین، نیز دهها چهرۀ سیاسی را به حیث مشاور در کرسیهای دولتی تعیین کرده بود.
تعیینات غنی درحالی انجام میشود که دو ماه دیگر به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است. نامزدان ریاست جمهوری با اشاره به تعیینات گروهی و تیمی ریاستجمهوری، اشرفغنی را متهم به سوءاستفاده از امکانات دولتی و تعیینات انتخاباتی میکنند. اما ریاست جمهوری بیاعتنا به فشارها و اعتراضات سیاسی، همچنان به عزل و نصبهای انتخاباتی ادامه میدهد.
در اکثر کشورهای دنیا سمتهای دولتی بر اساس ضرورت و شایستگی به افراد و متخصصین سپرده میشود. اما در افغانستان، افراد براساس تعلق سیاسی و گروهی و همچنان به میزان تملق و چاپلوسیشان به دستگاه قدرت، صاحب منزلت و جایگاه حکومتی میشوند. در تعیینات ریاستجمهوری، نه تنها اصل شایستهسالاری، تخصص و تجربه مدنظر نیست، بلکه بسیاری از سمتهای تازهتأسیس، اضافی و فاقد لایحۀ وظایف و مسوولیت مشخص میباشد. ریاستجمهوری بیش از چندصد مشاور در بخشهای مختلف دارد، اما وظایف و مسوولیتهای مشاورین مشخص نیست. اکثریت مطلق مشاورین به معاشبگیران مفت بدل شدهاند. ریاستجمهوری به مشاورین امتیازات استثنایی و ویژه میدهد. اکثر مشاوران خرج دسترخوان، چندین محافظ، کرایۀ خانه و ... دارند. درحالیکه هیچ نقشی در حکومتداری، ارایۀ خدمات به مردم و پیشبرد امور حکومتداری ندارند. تیم رییسجمهور غنی به حمایت «مشاوران ارشد» در انتخابات ریاستجمهوری پیش رو چشم دوخته است.
ریاستجمهوری در یک بخش چندین مشاور انتخاب کرده است. به گونۀ مثال، در بخش فرهنگی، اسدالله غضنفر از سالها بدینسو به حیث مشاور ریاستجمهوری در امور فرهنگی ایفای وظیفه میکرد. اما در تعیینات اخیر، شاهحسین مرتضوی را نیز به حیث مشاور ارشد فرهنگی انتخاب کرده است. شاهحسین مرتضوی، یکی از سرسپردگان تیم ریاستجمهوری است. وقتی سلام رحیمی، هارون چخانسوری و فیضالله کاکر در سمتهای جدید برگزیده شدند، بسیاریها در شبکههای اجتماعی، مرتضوی را مورد استهزا قرار دادند و گفتند که معاون سخنگوی ارگ، سپر بلای اشرف غنی است؛ اما از جایگاه و منزلت چندانی در ریاستجمهوری برخوردار نیست. ریاست جمهوری فوراً به کاربران شبکههای اجتماعی پاسخ داد و با تأسیس یک سمت تازه، مرتضوی را همچون مشاور ارشد امور فرهنگی تعیین کرد. جالب اینکه اکثر مشاوران جدید به شمول شاه حسین مرتضوی، پسوند «ارشد» دارند. پیشتر وحید عمر، سمیع حامد و چندین تن دیگر، نیز به حیث مشاور ارشد تعیین شده بودند.
در گذشتۀ حکومتداری افغانستان بهویژه در یکدهه و اندی از حکومتداری حامد کرزی، شماران مشاوران ارشد، به تعداد انگشتان دست هم نمیرسید. آنها هم آدمهای صاحب رسوخ و جایگاه کلان اجتماعی – سیاسی بودند و نقش ویژه در امور دولت داری داشتند. اما اکنون اکثریت مشاوران اشرف غنی پسوند «ارشد» دارند.
تعیینات اخیر ریاست جمهوری حاوی چند پیام عمده است: نخست اینکه رییسجمهوری در پایان حکومت پنجسالهاش از دوام قدرت و پیروزی در انتخابات پیش رو نا امید گشته است. او با مغتنم شمردن فرصت، تمام چهرههای نزدیک و مورد اعتمادش را به کرسیهای مهم میگمارد تا چند صباحی از امکانات و منابع دولتی استفاده کرده و بهره ببرند. تیم رییسجمهوری با ترس از دست دادن قدرت، هزاران تن را به تشکیلات زیرمجموعه ارگ برگزیده است. ارگ با تورم تشکیلاتی کم پیشینه مواجه شده است. همه روزه دهها جوان از سوی دفتر ریاست جمهوری در ادارۀ امور و دیگر نهادهای وابسته به ریاستجمهوری تعیین میشوند. این دستوپارچگی نشان میدهد که اشرفغنی فکر میکند که به پایان کارش نزدیک شده است و باید چهرههای نخبه و موثر را در چوکات دولت «بسیج» کند.
دوم اینکه تعیینات پیهم ریاستجمهوری و ایجاد نهادهای تازه تأسیس، به وضوح نشان میدهد که محمد اشرفغنی و همکارانش تا چه پیمانه نگاه سطحی به حکومتداری دارند. آنها به خاطر اهداف مقطعی و زودگذر انتخاباتی، صلابت و منزلت نهادها و ادارهها را زمین زدهاند؛ منابع و امکانات دولتی را به حراج گذاشتهاند و پول بیتالمال و خیرات جامعۀ بینالمللی را هدر دادهاند. بسیاری از نهادها به خاطر تمرکز صلاحیتها در ارگ ریاست جمهوری و همچنان مداخلات بیمورد مشاوران ریاستجمهوری، فلج شدهاند. ارایۀ خدمات به صفر تقلیل یافته است. تمام اقدامات حکومت تبلیغاتی و رسانهای است. خارج از کنفرانسها و برنامههای خبری، هیچ برنامهیی در راستای بهبود معیشت و زندگی مردم وجود ندارد. امکانات دولتی در کارهایی به مصرف میرسد که هیچ کمکی به اصلاحات و تغییر در جامعه نمیکند. ریاست جمهوری از آغاز سال جاری هجری خورشیدی، تمام ظرفیتها و منابع را متمرکز به «تجلیل سالروز استقلال افغانستان» ساخته است. در روی کاغذ بیشتر از 300 میلیون دالر برای گرامیداشت صدمین سالروز استقلال اختصاص داده شده است. اما حقیقت این است که مصارف این برنامه به مراتب بیشتر از این رقم است. اما به نظر نمیرسد چنین اقداماتی، دوام قدرت رییسجمهور غنی را تضمین کند.
|
فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|