|
|
| صفحه اول/ |
کابل آماج انتقام شکست داعش در رقه
/26.10.2017
وحید«مژده»
نظر نویسنده مقاله ممکن است مغایر موضع سایت افغانستان.رو باشد.
شکست های اخیر داعش در سوریه و به خصوص از دست دادن پایتخت این گروه شهر رقه، این گروه را بیشتر از همه بر شیعیان افغانستان خشمگین ساخته است. حملات این گروه به مساجد اهل تشیع در افغانستان با همین انتقام گیری رابطۀ مستقیم دارد.
چرا باید شیعیان افغان تاوان شکست داعش در سوریه را بپردازند؟ دلیل این امر نقشی است که جنگجویان شیعه مذهب افغان در شکست داعش در سوریه و در چهارچوب لشکر فاطمیون ایفا کردند. این نقش بحدی پر رنگ و مهم است که دیگر قابل پرده پوشی هم نیست. حتی رهبر ایران نیز از نقش این نیروها در جنگ علیه داعش تقدیر کرده است.
زمانیکه سوریه درگیر جنگ میان گروه های مختلف از یک طرف و دولت بشارالاسد از جانب دیگر شد، پیوستن بخش مهمی از ارتش این کشور به یک گروه شورشی موسوم به دولت اسلامی عراق و شام که به صورت مخفف (داعش) خوانده می شد، تحول مهمی در معادلات سیاسی منطقه به میان آورد. این گروه بعد از مدتی خود را دولت اسلامی نامید و رهبرش ابوبکر بغدادی به عنوان (خلیفۀ مسلمین جهان) خواهان بیعت تمام مسلمانان جهان با این دولت و خودش به عنوان خلیفه گردید.
این گروه در ابتدا بخش های بزرگی از عراق و سوریه را تحت تسلط خود درآورد و با استفاده از تجهیزات بدست آورده از ارتش عراق لشکر قدرتمندی را به وجود آورد. سلطه به منابع نفتی موجب شد تا این گروه از راه قاچاق نفت منبع مالی قابل توجهی بدست آورد و از نظر قوای انسانی نیز تعداد زیادی از جنگجویان از کشور های مختلف اسلامی از جمله آسیای میانه و حتی افراد زیادی از اروپا به این گروه پیوستند.
به نظر می رسید که دوران اقتدار خانوادۀ اسد بر سوریه به سر آمده است اما حمایت های بیدریغ ایران و سپس فدارسیون روسیه معادله را دگرگون ساخت و با مداخلۀ نظامی روسیه، گروه دولت اسلامی به شکست های پیهم مواجه گردید که تلفات سنگین جانی را متقبل شد و سرانجام پایتخت خویش شهر رقه را نیز از دست داد.
اما بزرگترین نیروی داوطلب برای جنگ با داعش، افغانهای شیعه مذهب هزاره بودند که در تشکیل سپاه قدس در سوریه در چهارچوب یک غند یا (تیپ) به نام تیپ فاطمیون بسیج شدند. این تیپ در سال 2012 تشکیل شد که بخشی از این جنگجویان داوطلب کسانی بودند که در جنگ ایران و عراق نیز در کنار نیروهای ایرانی جنگیدند و در سال 1364 به منظور ایجاد نظم بهتر در چهارچوب تشکیلاتی به نام تیپ "ابوذر" تنظیم شدند. در آن سالها هزارن تن از آنان در جنگ ایران وعراق جان باختند.
آنگونه که خود این افراد مدعی اند، مرز های جغرافیایی برای آنان معنایی ندارد و آنها که خود را فدایی ولایت فقیه می دانند و بر بنیاد گرایش های مذهبی در هرجایی که احساس کنند به وجود شان ضرورت است، داوطلبانه به جنگ می روند چنانچه تعدادی از آنان چند سال قبل در کنار نیروهای حزب الله لبنان در برابر حملۀ اسرائیل در جنوب لبنان جنگیدند.
یکی از این جنگجویان علیرضا توسلی مشهور به (ابوحامد) بود که با سابقۀ شرکت در جنگ ایران و عراق و جنگ در جنوب لبنان، در سال 2012 فرماندهی تیپ فاطمیون را به عهده گرفت. ابوحامد در زمستان 1393 در جنگ با داعش در سوریه کشته شد و معاون وی به نام رضا بخشی مشهور به فاتح نیز اندکی بعد در سوریه به قتل رسید.
در ابتدا تیپ فاطمیون متشکل از شیعیان افغان و پاکستانی بود اما با ازدیاد تعداد داوطلبان از هر دو کشور، پاکستانی ها در یک تیپ مستقل به نام (زینبون) از فاطمیون جدا شدند که تعداد اعضای آن امروز به حدود 3 هزار نفر می رسد.
در سال 2014 تعداد جنگجویان افغان در تیپ فاطمیون به شکل چشمگیری افزایش یافت و در نتیجه این تیپ یا غند به لشکر یا فرقه ارتقا یافت. تعداد اعضای لشکر فاطمیون اکنون به 18 الی 20 هزار نفر می رسد. این لشکر در حقیقت ستون فقرات سپاه قدس در جنگ های سوریه را تشکیل می دهد که در نبرد های بسیار سخت علیه نیروهای ضد بشارالاسد در حمص، غوطه شرقی، ریف دمشق، دخانیه، تدمر، لاذفیه، درعا، حماة، حلب... سهم چشمگیر داشت.
نقش مهم لشکر فاطمیون در جنگ ها علیه داعش در سوریه و عراق و شکست های اخیر داعش در موصل، دیرالزور و سرانجام سقوط پایتخت این گروه یعنی شهر رقه، می تواند دلیل حملات متعدد داعش بر مساجد شیعیان در افغانستان باشد. به عبارۀ دیگر داعش می خواهد انتقام شکست خود از فاطمیون در سوریه را در افغانستان از مردمی بگیرد که سهمی در آن جنگ ها نداشته اند. بی هیچ تردیدی تمام آنانی که در حملات داعش در اماکن مذهبی شیعیان افغانستان کشته شده اند هیچ رابطه ای مستقیم با جنگ در سوریه و عراق نداشته اند.
بخش اعظم از جنگجویان لشکر فاطمیون را جوانانی تشکیل می دهند که خانواده های آنان در زمان حملۀ اتحاد شوروی به افغانستان به ایران مهاجر شدند و اینها در ایران به دنیا آمدند و دیگر رابطه ای با افغانستان ندارند و آنها بیش از اینکه افغان باشند، ایرانی اند.
کسانی هم که از افغانستان به صف فاطمیون پیوسته اند، خانواده های شان را به ایران منتقل کرده اند و دولت ایران به آنها تابعیت آن کشور و یا لااقل اجازۀ اقامت طولانی مدت در ایران داده است. خانواده های آن جنگجویان دیگر در افغانستان نیستند که داعش با کشتن آنها انتقام شکست های خود در سوریه را از وابستگان آنها بگیرد.
در زمان حملۀ ارتش سرخ به افغانستان، دهها هزار افغان به عنوان پناهنده به امریکا رفتند و تعداد زیادی از زنان و مردان از همین گروه در دوران حملۀ امریکا به افغانستان در چهارچوب نیروهای نظامی امریکا به افغانستان بازگشتند و در جنگ علیه طالبان با این نیروها همکاری کردند. همچنان بعد از سال 2001 تعداد زیادی از افغانها به عنوان مترجم با نیروهای خارجی در افغانستان همکاری کردند که بعدا کشورهای غربی به تعداد زیادی از آنها به این دلیل که ممکن است جان شان در افغانستان در خطر باشد، ویزای پناهندگی دادند. آیا از نظر داعش فرقی میان پیوستن به لشکر ناتو و آیساف و سپاه قدس وجود دارد؟
اما داعش از این حملات وحشیانه بر مساجد شیعیان در افغانستان دو هدف را دنبال می کند؛ یکی همانگونه که گفته شد گرفتن انتقام شکست هایش در سوریه از شیعیان افغانستان و دیگری تلاش برای ایجاد تفرقۀ مذهبی در میان شیعیان و اهل سنت در این کشور. شکست های اخیر در سوریه این گروه را بشدت ناامید کرده است و انتقام گیری از مردمان غیرنظامی که نقشی در جنگ ها ندارند، نشانۀ روشنی از ناامیدی داعش از آینده است.
اگر در گذشته داعش می توانست برای عده ای در سراسر جهان انگیزۀ حمایت از "خلافت" بدهد تا حد زیادی ارتباط با این داشت که این گروه قلمرو وسیعی از دو کشور سوریه و عراق را در کنترول خود در آورده بود و از منابع مالی فراون حتی در حد یک دولت برخوردار بود. امید به احیای خلافت و تصور بازگشت به دورانی که مسلمانان با هم متحد گردند و در برابر غرب مبدل به مشت واحد شوند، عده ای را حمایت از داعش ترغیب می کرد. در آن زمان دارالخلافه ای بود و خلیفه ای که او را "داکتر ابودعاء ابوبکر الحسینی البغدادی" می خوانند. او بود که ادعای رهبری تمام جهان اسلام را داشت که اگر موفق می شد، ما افغانها نیز بخشی از رعایای او در ولایت خراسان به شمار می آمدیم زیرا افغانستان بخشی از این ولایت در تشکیلات خلافت خودخواندۀ او بود اما از سال 2016 از عرض و طول این خلافت به تدریج کاسته شد تا اینکه مرکز خلافت نیز سقوط کرد. داعش که زمانی بر بیش از 80 در صد از خاک سوریه حاکم بود، اکنون فقط در 5 درصد از خاک این کشور حضور دارد.
در طول این مدت این گروه در مناطق تحت تسلط خویش تا توانست کشت و نابود کرد. اگر وحشت و کشتار می توانست موجب بقای یک دولت گردد، این کشتار ها برای بقای داعش برای صد سال آینده کفایت می کرد اما چنین نشد. پس کشتار و ایجاد رعب و وحشت در افغانستان نیز تضمینی برای بقای این گروه نخواهد بود. الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم...
|
| فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|
