سایت افغانستان .رو مصاحبه اختصاصی با نماینده مجلس جمهوری اسلامی افغانستان انجام داده است که توجه تان را به متن آن جلب می نمایم:

یادداشت: عبدالحفیظ منصوردرحال حاضرنماینده مردم کابل درپارلمان افغانستان است. او درسال های دهه هشتاد میلادی درکنار فرمانده احمد شاه مسعود بود وبا نیروهای نظامی شوروی پیشین که آن زمان درافغانستان حضور داشتند، می جنگید. با تشکیل حکومت آقای برهان الدین ربانی، رییس خبرگزاری دولتی افغانستان شد. با روی کارآمدن طالبان، کابل را ترک کرد وبار دیگربه جبهه مقاومت ضد طالبان به رهبری احمد شاه مسعود پیوست. با روی کارآمدن آقای کرزی، عبدالحفیظ منصور به روزنامه نگاری وتحقیق روی آورد. ازاو مقاله های زیادی درموضوعات مختلف در مطبوعات افغانستان به چاپ رسیده است. منصور خودش را یک مسلمان معتدل می خواند وبا خوانش طالبان، القاعده وداعش از اسلام مخالف است. آقای منصور یکی از منتقدین سرسخت رئیس جمهور پیشن افغانستان حامد کرزی شمرده میشود.

س: علت های عمده ی گسترش جنگ وناامنی درشمال چیست؟ این روزها جنگ درشمال افغانستان، ازبدخشان تا فاریاب گسترش یافته وکندزهم دو روز  دردست طالبان بود حالا هم درآن جا جنگ جریان دارد، علت های عمده چیست؟

منصور: علت بنیادی گسترش ناامنی درشمال، ماهیت تروریستی گروه طالبان است. طالبان محدودیت جغرافیایی برای فعالیت های تروریستی شان قایل نیستند. آنان اگر بتوانند حتا دربیرون قلمروافغانستان هم دست به کشتارمی زنند. علت دیگراین است که برخی   از دولتمردان افغانستان، به گونه ای گسترش جنگ درشمال را زمینه سازی کردند وراه را برای ورود طالبان به آن جا هموارکردند. طالبان با راه اندازی جنگ وکشتار از بدخشان، تا فاریاب می خواهند، قوت های دولتی را پراکنده بسازند وازفشاری که درکندزبرآنان اعمال می شود، بکاهند.

س:ناتو نیروهای امنیتی افغانستان را تعلیمات جنگی داده اند، عده ای معتقدند که سقوط کندز نشان می دهد که تعلیم وتربیه نیروهای داخلی افغانستان ناقص بوده، نظرشما چیست؟

منصور: من تردیدی ندارم که ناتونتوانست افغانستان را امن کند وبه این هدف نرسید، اما درسقوط کندز، مشکل درتعلیم وتربیه نیروهای افغانستان  نبود. مشکل دررهبری ومدیریت کلان سیاسی بود. عمدا درکندز چهره های ناتوان را موظف کردند، همان طوری که پیشترگفتم، برخی از مقام های دولتی حضورطالبان را درآن جا زمینه سازی کردند. در روز نبرد، نه والی درشهر بود    نه رییس امنیت ملی. درچنین وضعیتی از سرباز توقع نداشته باشید که به صورت خودجوش دفاع کند.

س: گفتید برخی ازمقام های دولتی افغانستان، ناامنی را درشمال زمینه سازی کردند. چه شواهد ومدارک دال براین است؟

منصور: درکتاب خاطرات رابرت گیتس وزیرپیشین دفاع امریکا آمده است که  آقای کرزی رییس جمهورپیشین ازامریکایی ها می خواست، به اودر تضعیف جبهه ی متحد ضد طالبان همکاری کند. هم آقای کرزی وهم حکومت کنونی با سهل انگاری وتوظیف چهره های ناتوان درشمال، به صورت عمدی راه را بازگذاشتند تا طالبان به شمال رخنه کنند ودرآن جا برای خودشان لانه بسازند. ازنظرمن این ها شواهد ومدارک قطعی وقابل قبول است.

س: چرا دولتمردان قلمرو خودشان را ناامن بسازند، منطق این درکجا است؟

منصور: ببنید این خیلی کلیشه ای است که یک دولت قلمرو خودش را ناامن نمی سازد. اما این یک واقعیت است که برخی از دولتمردان افغانستان، فکرمی کنند که شهروندان افغانستان، حقوق مساوی ندارند. ازنظرآنان، برخی از شهروندان حقوق بیشتری دارند، خودی هستند وعده ی دیگرنیستند. ببینید، نه حکومت کنونی ونه حکومت آقای کرزی، قتل های زنجیره ای رهبران و سیاست مداران ونظامیان برخواسته ازشمال را پی گیری نکردند. رییس اجرایی دکترعبدالله می گوید که کسانی هستند دردرون دولت که جنایات طالب را درشمال توجیه می کنند. این خودش می رساند که برخی از دولتمردان افغانستان، می خواهند شمال ناامن باشد.

س: رییس اجرایی وبرخی از سیاست مداران برخواسته ازشمال هم عضواین حکومت هستند، چرا جلو آن مقام هایی را که به گفته شما ناامنی را به شمال می کشانند نمی گیرند؟

منصور: خوب، به این سوال باید خود رییس اجرایی ودیگرسیاست مداران برخواسته ازشمال که حالا درحکومت وحدت ملی وقبلا درحکومت آقای کرزی وظیفه اجرا می کردند، پاسخ بدهند.

س: شما ازوضعیت امنیتی درشمال آگاه هستید وطبعا به معلومات هم دسترسی دارید، حضور جنگجویان مربوط به کشورهای آسیای میانه درکنارطالبان چقدر گسترده است؟

منصور: حضورپررنگ دارند،هم درچهاردره ی کندز هستند، هم درفاریاب هستند، هم دردشت ارچی کندز هستند، هم درخستک ولایت بدخشان با خانواده های شان حضوردارند. یکی از دلایلی که می گویم برخی از دولتمردان افغانستان درناامن سازی شمال دست دارند نیزهمین است. ببینید، چرامقام های امنیتی ما جلو انتقال شمارزیادی شهروندان کشورآسیای میانه را به شمال کشور ما گرفته نتواستند؟ صدها شهروند ازبکستانی، تاجیکستانی، چچنی وپنجابی ازپاکستان وجنوب به شمالی ترین نقطه ی افغانستان می روند ومقام های امنیتی ما اطلاع نمی یابند. این خود نشان می دهد که برخی از مقام های دولتی افغانستان، برای ناامنی شمال زمینه سازی کردند.

س: آیا این جنگجویان آسیای میانه ای وچچنی همه با طالبان همسویی دارند یا برخی ازآنان به گروه خلافت اسلامی پیوسته اند؟

منصور:  درخستک بدخشان عده ای ازآنان تمایل به گروه خلافت اسلامی { داعش} دارند،اما بیشترشان با طالبان همسویی دارند وغلبه با طالبان است.

س: حالا هم این جنگجویان برای امنیت کشورهای آسیای میانه وروسیه تهدید هستند؟

منصور: بلی، تردیدی دراین نیست.هدف این جنگجویان درنهایت، گسترش جنگ به آسیای میانه است، بازپس گیری سمرقند وبخارا یکی از رویا های گروه های مسلمان افراط گرا وخشونت طلب می باشد.

س: برخی ازگزارش های رسانه ای می رساند که عربستان، قطر وترکیه هم به نحوی درناامنی های شمال افغانستان نقش دارند، باور شما چیست؟

منصور: شواهدی وجود دارد که دخالت کشورهای عربی را درناامنی های شمال افغانستان اثبات می کند. روزی که طالبان شهر کندز را گرفتند، خبرنگارتلویزیون الجزیزه ی قطر با آنان همراه بود. خبرنگارالجزیره درحالی ازمیدان جنگ گزارش می داد که درکنارش جنگجویان آسیای میانه ای چند ملیتی حضورداشتند. این خود نشان می دهد که پیوند های استخباراتی میان جنگ درشمال افغانستان، وکشورقطر وجود دارد، اگرچنین چیزی نمی بود، خبرنگارالجزیره دربین جنگجویان چند ملیتی حضورنمی یافت. نکته دیگراین است که عربستان بریکی از جناح های تشکیل دهنده ی حکومت وحدت ملی افغانستان نفوذ دارد. درانتخابات ریاست جمهوری، عربستان سعودی ازستاد انتخاباتی رییس جمهورمحمد اشرف غنی، حمایت مالی می کرد. بعید نیست که عربستان ازطریق عوامل نفوذی اش درحکومت وحدت ملی درناامنی های شمال دست داشته باشد. ببینید برخی از مقام های قوم گرای حکومت افغانستان، می خواهند شمال تضعیف شود، مردم شمال تضعیف شوند، سیاست مداران وبزرگان شمال ترور شوند ودرآن جا جنگ باشد، این مقام ها تصور می کنند که با این کار، می توانند، نظم سیاسی واجتماعی زمان ظاهرشاه را به افغانستان برگردانند وتفوق یک قوم براقوام دیگر را تثبیت کنند. همین مقام ها پروژه ی شان را با پروژه ی کشورهایی که درپی ایجاد مشکل برای روسیه درآسیای هستند، هماهنگ است. برخی ازکشورهای عرب زبان به دلیل تحرکات روسیه در سوریه می خواهند برای مسکو درآسیای میانه درد سربه وجود بیاروند، همین ها درناامنی های شمال هم دست دارند، اما من مدرکی که بتواند دخالت ترکیه را درناامنی های شمال افغانستان اثبات کند، ندارم.

س: با توجه به این وضعیت، روسیه چه کمکی به امنیت واقتصاد افغانستان کرده می تواند؟

منصور: روسیه به دلیل این که افغانستان را ازنزدیک می شناسد، و تجارب فراوانی دارد وهم به دلیل این که خودش درمعرض تهدید گروه های تروریستی قراردارد، می تواند افغانستان را کمک نظامی واستخباراتی کند. اقتصاد روسیه حالا درمعرض تحریم است، ما واقع بین هستیم، انتظارنداریم که روسیه بیاید پروژه های کلان اقتصادی وعمرانی را درافغانستان تمویل کند. اما روسیه ذخایربزرگ مهمات و اسحله دارد، توان جمع آوری معلومات استخباراتی دارد وباید کمک نظامی واستخبارتی به افغانستان کند. روسیه باید بداند که اگر افغانستان ومتحدان بین المللی اش شکست بخورد، زیان جدی به روسیه وارد می شود. اگرجنگ افغانستان به سود افراطی ها تمام شود، آُسیای میانه هم آرام نمی ماند، این موضوع را باید مسکو درنظرداشته باشد. نباید روسیه تماشاچی باشد، باید کمک نظامی و استخباراتی کند.

س: روسیه با ناتو وامریکا درمورد بحران سوریه اختلاف دارد، آیا درافغانستان می توانند همسو شوند؟

منصور:تروریست های که درافغانستان لانه کرده اند، هم با ناتوو امریکا مشکل دارند، هم با روسیه  عناد دارند. این موضوع می تواند روسیه، ناتو وامریکا را درکنارهم قراردهد

سپاس جناب منصور